Nje tregim prekës për Omerin r.a.

Nje nate, teksa levizte rrugeve te Medines, dalloi nga larg nje zjarr.Menjer u nis atje dhe gjeti nje grua te ulur me femijet qe qanin per rreth.Mbi zjarr ishte nje ene me uje dhe gruaja e ulur here pas here e perziente.

Pasi u afrua, u thirri: "O njerz! A eshte e mundur te afrohem?" - "PO",- ia ktheu gruaja.Pasi u afrua, Umeri e pyeti: "Qfare halli ke? Perse qajne femijet?"

Gruaja ia ktheu: "Jemi udhetare dhe, per Zotin, nuk kemi asgje per te ngrene." Umeri pyeti: "Po ena mbi zjarr,qfare eshte?" Gruaja iu pergjigj: "Nuke eshte veqse uje, me te cilin genjej femijet,derisa ti zere gjumi.Nese Umer ibnul Hattabi do e dinte gjendjen tone, nuk do te vuanim keshtu,

" Ngaqe nuk e njihte Umerin. Kur e degjoi kete, Umeri i tha: "Me prit ketu, o moter!" Bashke me Umerin ishte edhe sherbetori i tij, Jerfe, te cilit i kerkoi ta ndjeke tek Bejtul Mal, ku ishin rezervat e ushqimeve.

Tregon vete sherbetori i Umerit:" Une perpiqesha te eci me te, por nuk mundesha, ngaqe ai dukej sikur vraponte.Me te arritur tek Bejtul Mali, mori grure, elb, disa ushqime dhe i vendosi mbi sup.

Une i thashe:"Mi jep mua ti mbaj, o Prijesi i besimtareve!",por ai mu pergjigj: "Po Diten e Kijametit, kush do te mi mbaje?" Me pas u nis drejt vendit ku ishte gruaja me femijet.Me tu afruar, i thote sherbetorit te tij: "Menjanohu o Jerfe, do tua sherbej vete!"

Ai filloi tu sherbej dhe te gatuaj, saqe shpeshher zjarri gati sa nuk i digjte mjekrren.Pasi i ushqeu femijet dhe nena e tyre, i tha gruas: "Neser, me te lindur dielli eja me tako tek zyra e Prijesit te Besimtareve."Gruaja ia ktheu:

"Per Zotin, ti qenke me i mire se Umer ibnul Hatabi! Per Zotin, po te kisha mundesi, do te te caktoja ty ne vend te Umer ibnul Hatabit."