MBRETI DHE FËMIU

Këtë ngjarje e tregon profeti Muhammedi s.a.v.s. Në kohërat shumë të lashta një mbretë e kishte një magjistar. Ky magjistaribënte magji për mbretin,por pas një kohe filloi të plaket,kështu që i tha mbretit se atij i duhet një magjistarë i ri(një nxënës),në mënyrë që ai këtë të ri ta ushtroj për mbretin e në këtë mënyrë ai ta zavendësoj ate. Magjistari e gjeti një fëmijë për ta ushtruar për mbretin,kështu që fëmiu shkonte rregullisht te magjistari i mbretit për ta ushtruar magjinë. Një ditë duke shkuar te magjistari ,fëmiu takon një dijetarë të devotshëm dhe ai e thirri djaloshin në Islam- jo në atë që e solli profeti Muhammed s.a.v.s por në fenë e All-llahut,Njëshmërinë e Tij,kështu që dijetari i devotshëm filloi ti tregojë atij për këtë llojë besimi,sepse njerëzit në atë kohë ishin papaganë,ata e adhuronin mbretin në vend të Zotit. Kështu që fëmiu filloi të dëgjojë ligjërata nga fëmiu i devotshëm,e pastaj shkonte për të ushtruar magjinë te magjistari. Sa herë që fëmiu vonohej te magjistari,ky e rrahte atë, kështu që ky e pyeste dijetarin e devotshëm çfarë të bënte? Dijetari i devotshëm i thonte të arsyetohej duke i thënë magjistarit se prindërit më vonuan ose ndonjë arsye tjetër,kështu që magjistari të mos e rrahi.

Kjo zgjati bukur shumë,deri kur një ditë dëgjuan se një bishë e rrezikshme po i hante njerëzit,kështu që fëmia një ditë vendosi ta sprovojë besimin që ai merrte prej dijetarit të devotshëm dhe tha: “O All-llah, nëse mësimet që jam duke i marrur nga dijetari i devotshëm janë të vërteta ,e mësimet e magjistarit janë gënjeshtra atëherë më lejo që ta mbysë këtë bishë të rrezikshme.Fëmija e morri një guri dhe e gjuajti bishën me të,duke e mbytur në vend. Kur e panë njerëzit këtë u habitën që një fëmijë e bëri këtë-kjo është një mrekulli. Pastaj fëmia filloi tu tregoj atyre për ISLAMIN(besimin e vërtetë). Kur e dëgjoi këtë dijetari i devotshëm i tha fëmijës se tani e ka arritur një shkallë të lartë të besimit dhe do të sprovohej në shumë mënyra në jetë.

Njerëzit filluan të vinin te fëmija me halle të ndryshme,ndërsa ai i ndihmonte atyre. Madje njëri prej atyre që kishte ardhur te ai ishte nga gjyqi mbretëror. Ky person ishte duke e humbur të parët. Kur erdhi te fëmija,ai me emrin e All-llahut,vetëm e afroi dorën e tij mby sytë e personit dhe ai menjëherë filloi të shohë dhe kur ky person shkoi te mbreti e pyeti: çfarë po ndodhë, unë mendova se je duke e humbur të parët? Si u bë që po shikon sërish? Prej nga erdhi ky shërim? Ai i tregoi mbretit se një fëmijë e kishte shëruar, duke thënë në emër të All-llahut. Mbreti u zemërua:çka, ti e pranove,të adhurosh dikend tjetër pos meje? Me këtë rastë mbreti urdhëroi që ta sjellin fëmijën tek ai. Njëri nga shërbëtorët e solli fëmijën para bretit. Ata e torturuan fëmijën përderisa ai tregoi se prej nga e mori këtë dituri. Atëherë ata e sollën dijetarin. Mbreti i tha dijetarit:heq dorë nga ky besim dhe më prano mua për zot! Dijetari refuzoi,kështu që mbreti ia shkurtoi kokën me shpatën e tij. Pastaj mbreti iu drejtua personit që ishte shëruar nga fëmija:heq dorë nga besimi që ke dhe më prano mua si zot! Ai refuzoi dhe mbreti ia shkurtoi kokën me shpatën e tij.

Pastaj mbreti urdhëroi që të sillet fëmia dhe,si zakonisht,kërkoi prej ti:heq dorë nga besimi yt dhe më adhuro mua! Fëmija refuzoi. Mbreti urdhëroi që fëmia të dërgohet në maje të bjeshkës më të lartë dhe të përplaset në greminë. Kur e dërguan fëmijën në maje të bjeshkës,bjeshka filloi të dridhet dhe përcjellësit u rrokullisën poshtë,kurse fëmija shpëtoi dhe shkoi te mbreti. Mbreti e pyeti: çfarë u bë me njerëzit tjerë? Fëmija tha se ata ranë në humnerë nga bjeshka. Mbreti urdhëroi disa të tjerë ta hedhin fëmijën në midis të detit. Kur arritën atje,anija filloi të dridhej dhe të gjithë ranë në det e u mbytën,kurse fëmija shpëtoi dhe erdhi prap te mbreti. Mbreti i hutuar pyeti:çfarë ndodhi me ata tjerët këtë herë? Fëmija tha se ata u mbytën në det. Kësaj radhe fëmija i tha mbretit: nëse ke dëshirë të më mbytësh,unë të tregojë mënyrën se si. Ai i tha mbretit që ta marrin një harkë dhe një shigjetë e atë tia drejtojë atij,por para se të gjuaj të deklarojë: në emër të All-llahut, Zotit të fëmijës! Vetëm në këtë mënyr mund të më mbytësh. Kështu , mbreti bëri çfarë i tha fëmija,i tuboi njerëzit,kurse mbreti urdhëroi që ta lidhnin fëmijën për një pemë. Pasi u larguan në një distancë,mbreti qëlloi fëmijën duke deklaruar “Në emër të All-llahut“. Shigjeta e qëlloi fëmijën në kokë dhe e mbyti atë. Pas kësaj mbreti u bind se ai nuk është zot për tu adhuruar,por ai është All-llahu dhe ai u bë besimtarë.

Në suren El-Buruxh As`habil Uhbudë,bëhet fjalë se si njerëzit janë torturuar me zjarrë,këtajanë njerëz të cilët kanë qenë më të devotshmit. Këta njerëz ishin detyruar të pranojn torturën me zjarrë duke mos refuzuar besimin e vet e të kthehen mbrapa për të adhuruar mbretin. Në një rast,kur një person e torturuan ajo ishte grua me një foshnje në dorë,ajo pati njëfarë dyshimi vallë të pranojë djegjen në zjarrë së bashku me foshnjen e vet. Në këtë rast vendimtar foli foshnja,sepse në tri raste foshnja ka folur: rasti i parë ishte kur profeti Isa a.s., si foshnje folë nga djepi për ta mbrojtë nënën e tij. Ndërsa ky ishte rasti i dytë, kur gruaja pati dyshim në djegjen në zjarr së bashku me fëmijën,foshnja foli duke i thënë asaj të vazhdojë të bëjë atë që mendon se e ka mirë, ngase kjo është punë më e mirë për te,duke e bindur se është në rrugë të drejtë. Prandaj ajo u hodhë në zjarr së bashku me foshnjën e saj.

Qëllimi i kësaj ngjsrje është ,siç na ka treguar profeti Muhammed s.a.v.s., se me vdekjen e të mirës,mund të vijë edhe diç më e mirë,kështu që vdekjen e një profeti nuk duhet shikuar si një gjë të keqe,ose të themi se pse All-llahu këtë e lejoi,sepse me vdekjen e disave u bë një besim për ata të cilët erdhën pas tyre.

Natyrisht mund të themi që shejtani na afrohet neve në mënyra të ndryshme. Kur i shikojmë këto mënyra,gjejm se shejtani do tna afrohet në tri mënyra kryesore.

Krijimi i dyshimit,të njëjtën mënyrë që e përdori te Ademi dhe Hava,kur ajo mbeti me barrë. Por dyshimin më të madh që ai mund ta bëjë është në ekzistimin e All-llahut.

Madje disa sahbë erdhën te profeti Muhammed s.a.v.s. dhe i thanë: Ja Resulull-llah,çfarë të bëjmë na kur shejtani lëshon këso dyshime te ne? Cila është zgjedhja më e mirë? Pejgamberi s.a.v.s tha: Thuani: »All-llahu Ekber,All-llahu Ekber,All-llahu Ekber«. Lavdëruar qoftë All-llahu që e largoi kurthën ose planin e tij dhe e bëri atë vetëm pëshpëritje.

Truku për cilin bëhet fjalë këtu është ai në cilin shejtani mundohet tna ngatërrojë, e ky është shirku i madh-të mohuarit e ekzistimit të All-llahut (Estagfirull-llah).

Kjo dëshmon çfarë ka ndodhur me neve në civilizim,apo jo? Sot shumë njerëz e mohojn madje edhe ekzistimin e Zotit dhe kur ata e mohojn ekzistimin e Zotit deri ku të dërgon kjo vallë? Kjo të detyron që ta mohosh moralitetin,që do të thotë se nuk ka të keqe as të mirë dhe çdo gjë është relative…

E përgatitur nga libri KRIJIMI I SHEJTANIT DHE HILET E TIJ nga autori Abdullah Hatir