Është e drejtë e imja

Të jetojmë n'këtë botë, Zoti na krijoi
Na tregoi të lejuarën-Hallallin
dhe për të ndaluarën-Haramin n'Kur'an na tregoi
Secilit të drejtë i dha, n'këtë jetë
Të jetoj siç do vet.
E tepërt është dikujt t’i përzihesh në jetë.
E kur është fjala për FENË
Jo, nuk ju lejoj tek unë të ndërhyni
Është e drejta ime personale
Se si jetoj!
Unë di vet
S'kam nevojë për kritika
Secili të shikojë punën e vet
Dua dhe jam kjo që jam
Prej kësaj që praktikoj s'do të heq dorë për jetë
Rrugët e jetës i zgjedhi vet
Nuk dua një jetë banale
Por dua të jetoj në realitet.
Vërtet më vjen keq
Për ata që pëshpërisin
Më fjalë të hidhura
Më qëndrojnë pranë
Me shumë fytyra më dalin përballë
Ndaj nuk lejoj
Të më pengoni
Rrugës së jetës do eci vetëm
S'dua askush të më përzihet në këtë
S'dua askush të më dalë pengesë
Dhe për këtë lutem çdoherë
Të jem vetvetja përherë
Të jetoj siç dua vet, dhe në ralitet
Në këtë FE të pastër dhe të vërtetë
Në këtë lumturi që unë ndjej
Në këtë qetësi shpirtërore që kam
Me shpresë që dhe ju të hyni n'këtë
Dhe të bashkuar të ecim kësaj rruge
Që së bashku të ecim n'këtë rrugëtim
Do t'kem të mira n'këtë botë
Dhe mbas vdekjes insha-Allah në Xhenet
Allahu na bashkoftë!

Ne shikonim - Poezi
do të përgjigjemi në Kijamet?

Kur Motrat dhe nënat tona u dhunuan ne shikonim
Kur Vëllezëri tanë u sodomizuan, ne shikonim,
Kur Pleqët tanë u masakruan, ne shikonim.
Kur Muxhahidinët u torturuan ne shikonim,


Kur fëmijve u pritej koka ne shikonim,
Kur Uraniumi digjte brendësin e tyre, ne shikonim,
Kur barqet e shtatzënave hapeshin ne shikonim,


Kur foshnjet hudheshin në vdekjen e tyre ne shikonim,
Kur nëna e tij shtrihej e përgjakur dhe pa ndjenja ne shikonim,
Kur fëmijët nuk mund të flinin për shkak të masakrave qe i kishin dëshmuar,
ne shikonim,


Kur granatat eksplodonin në oborret e shkollave ne shikonim.
Kur ai dëshmoi për dhunimin masiv të nënës së tij ne shikonim.
Kur fëmijët mbetën pa të folur për shkak të krimeve të papërshkruara,
ne shikonim


Kur foshnja u shkel para nënës që bërtiste , ne shikonim.
Kur fëmijët u ndalën nga të buzëqeshurit ne shikonim,


Kur djelmoshat u detyruan ti rrokin armët për ti mbrojtur grat, ne shikonim.
Kur vëllau i saj është përdor si mburoj e gjallë, ne shikonim.
Kur vendi Musliman është okupuar dhe terrorizuar, ne shikonim.


Kur ajo u dhunua në moshën 4 vjeqare ne shikonim
Kur vëllaut të saj iu pre koka dhe u djeg, ne shikonim.
Kur pamë Muxhahidinët duke sakrifikuar jetrat e tyre për Ahiret, ne shikonim.

Kur ne u thirrëm për në Xhihad ne shikonim.

O Allah, ne shikonim dhe nuk i vum veshin.
Ne derdhnim lot përderisa ata po derdhshin gjak për Ty o Allah!
A do të na falish neve? O Allah a do të na lëshoj ndonjë shikim i Dërguari i dashur i Islamit?
Kur Umeti poshtërsohej ne shikonim.
Prap se prap ne e quajm vetën Musliman.
Dhe këtu qëndrojm, dhe përsëri shikojmë.

Autori: Nga njëri i cili pohon të jetë robi Yt.