Poezi nga H.Ibrahim Dalliu

Vjen vetëm nga Bota e Re,
Veç nga Shtetet e Bashkueme,
Vjen kjo gja e ngushëllueme.
Me ç’farë anë t’pjerrë Amerika,
Anës tjetër i bie pika.
Atëhere bahet pajtimi.
Merr fund gjama e vajtimi.
Fort e fort për ne të mjerët,
Që dinë me na hangër qeret.
N’Amerikë ka shumë Shqiptarë,
Burra t’dishëm e mentarë,
T’cilët punojnë për atdhe,
S’kursejnë gja për vend e fe.
Këta Shqiptarë e kanë detyrë Amerikës me iu lëvyrë,
Me iu lut me këto dy fjalë:Amerikë,
të qofshin falë,T’kemi nanë e t’na keshë djalë.
Ti, pra, na shpëto dhe jetën.
Jetën, atë jetë politike,
Shpëtoja Shqipnisë jetike
Kështu tue i thanë me buzë në vaj Bile,
tue i derdhë lotët rrëkajë,
Vetëm m’ty kemi uzdajë,
Veç ke ti e ke Perëndia,
E ka lidhë shpresën njerëzia.
Domosdo, ma fort Shqipnia.
Ti ke njerëz apostola,
Bujarë, trima t’gjallë, sokola,
Që duen me i shërbye njerëzisë,
Me i shkëlqye faqen historisë.
Për hatrit t’Zotit na ngjall,
Se Evropa desh me u tall.